از او پرسیدند چگونه میتواند تحت همه شرایط آسوده خاطر باش

از او پرسیدند چگونه می‌تواند تحت همه شرایط آسوده خاطر باشد؟
زن پاسخ داد : من هر شب کودکی میشوم و قبل از خواب به گوشه ای ساکت و خاموش میروم . در سکوت به خدا فکر میکنم . همه نگرانی ها، تشویش ها و مسائل روز را یک یک بر دامان خدا میگذارم . اگر از کاری که کرده ام یا حرفی که زده ام احساس گناه کنم، اگر کسی را رنجانده باشم، این‌ها را در سکوت به خدا میگویم. و از او طلب بخشایش میکنم و بخشایش او را میپذیرم .
اگر نگران چیزی باشم، آن را به خدا می‌سپارم و رهایش میکنم . اگر احساس تنهایی کنم یا تصور کنم که کسی مرا دوست ندارد، همه را به خدا می‌گویم و آنگاه خدا مرا در آغوش پر مهرش میگیرد .
همیشه وقتی به این ترتیب همه چیز را رها می‌کنم و به خدا میسپارم، آرامش عجیبی میابم و همه فشارها و عصبیت ها ناپدید می‌شوند .
بله، قلب هایمان گرانبار است. گهگاه که به عمق چشمان شما مینگرم درد و اندوهی عمیق را میبینم. امروز به شما می‌گویم که منشا این درد و اندوه که مدتها در قلبتان ساکن شده است احساس جدایی و دوری از خداست.  به جمال نادیده خدا روی کنید که پیوسته به زبان‌های مختلف ندا داده است :
( شما را از بند رنج و گناه نجات خواهم بخشید . بارهایتان را سبک خواهم کرد . قلبهای بی قرارتان را آرامش خواهم بخشید .)