آخ که چه خوب است حضور تو لابه لای اینهمه بدبختی!

آخ که چه خوب است حضور تو لابه‌لای اینهمه بدبختی!
چه خوب است که در هجوم اینهمه اخبار بد، تو هنوز هستی و با نگاهت به سلول‌های خسته‌ی من، جان می‌بخشی.
چه خوب که صدای تو هنوز هست، حرف‌های تو هنوز هست، و لبخندهای تو هنوز...
تو نمی‌دانی چقدر معجزه‌ای برای آن‌کس که قادر نیست کسی را به غیر از تو دوست بدارد، تو نمی‌دانی چقدر لازمی، و چه خارق‌العاده با همه فرق داری!
من چه اقبال بلندی داشتم؛ که تو چشم‌های مرا دوست داشتی، که تو صدای مرا دوست داشتی و لبخندهای مرا جور عجیبی تفسیر می‌کردی...