سه نقطه

#سه_‌نقطه‌
همه‌ی ما آدم ها یک زمان‌هایی برایمان پیش می‌آید
که نمی‌توانیم حرفمون را کامل بزنیم و هم نمی‌توانیم نزنیم
باید بیانش کنیم، باید حرفمون را بزنیم وگر نه مزه‌اش از دهن می‌افتد و دیگه شیرینی الانش را نداره و به دل طرف مقابلمون نمیشینه.
اینجور مواقع من تمام حرف و حسم را خالی میکنم پشت « … ».
وقتی ... را فرستاد گفت:
سه نقطه های شما حرف هاشون برای گفتن زیاد هست یا خجالتی‌اند؟!

یک دنیای عجیب پشت سه نقطه ها خوابیده که برای خواندشون باید چشم های سرت را ببندی و چشم دلت را باز کنی. اون موقعه هست که می‌توانی یک دنیا حرف پشت سه نقطه های خجالتی یا پر حرف را بخوانی.
بعضی حرف‌ها را نباید با الفاظ نوشت بلکه باید با جوهر دل پشت سه نقطه ها نوشت تا طرف مقابل هم با عینک دلش بخوانه.
هیچ موقعه زمان رو از دست نده حرف دلت را بزن ممکنه دیگه وقتش بگذره و حرفت از دهن بیفته و شیرینی قبل را نداشته باشه و به دل مخاطبت نشینه.
حتی اگه نمیتوانی الان بگویی « دوستت دارم » خودکار دلت را بگیر به دست و با جوهر احساس و عشق یک سه نقطه بنویس و بفرست برای اونی که باید بفرستی.
حرف‌ها هر کدام زمانی دارد اگر از زمانش زودتر یا دیرتر گفته شود از دهان بیرون آمده و از گوش خارج می‌شود.
اما اگر در زمانش گفته شود حتی به صورت سه نقطه هایی که با جوهر احساس و عشق و خودکار دل نوشته شده است، از دهان خارج می‌شود و از دریچه قلب وارد دل می‌شود و جا خوش می‌کند برای نشستن.
#خاصِ‌مَن
+ #مهدی_شفیعی