و آخ به آدم گرفتار عادت

و آخ به آدمِ گرفتارِ عادت!
آدمِ وهم زده اى كه گمان ميكند همه چيز، هميشه، همان جا و همان طور مى ماند!
كه ياد نمى گيرد چيزهاى دور ريختنىِ زندگى اش را دور بريزد.
انسانِ پوكِ پر از اعتماد!
آخ از لحظه اى كه بايد برود!
كه بايد زندگى اش را بريزد توى چندتا كارتن، پشت يك كاميون جا بدهد و از خانه اى به خانه اى ديگر برود.
يا از آدمى به آدمِ ديگر...

حسين وحدانى