راستش نمیدانم....

‌راستش نمیدانم....
شاید جرم خیلی از ماها....بچه ی اول بودن است....
شاید جرم ما به دوش کشیدن سختی های زندگی باشد...
شاید جرم ما....صرف کردن تمام وقتمان برای خواهر و برادر های کوچکمان باشد..
شاید جرم ما...گوش دادن به حرفای بقیه اعضای خانواده باشد در صورتی ک خودمان لبریز از حرف های نگفته اییم...
شاید جرم ما...گذشتن از علاقه هایمان بخاطر آرامش بقیه اعضا خانواده باشد...
شاید جرم ما...احساس مسئولیت زیادیست..‌
شاید جرم ما....سکوت کردن در برابر بقیه بود هرچند حرفشان غیر منطقی باشد
ما بچه های اول....
فقط خودمانیم و خودمان...
گریه هایمان در خفاست...غم هایمان فقط میان خودمان و دوستانمان است...
ما بچه های اول...انقدر دغدغه برای آینده خواهر برادرای کوچیکترمان داریم ک خودمان را یادمان میرود....
ما بچه اولا...
همیشه بر سر زبان اطرافیان بوده ایم...
از ادب گرفته...تا شعور و...
اما کسی نمیداند درونمان چقدر خسته است...
اما کسی نمیداند بچه ی اول بودن چقدر سخت است..
همدم مادر شدن‌.‌‌‌‌‌....هم راز خواهر شدن....
بچه ی اول باید باشی تا درک کنی...
ما از اوناشیم ک تاوان گناه نکرده رو پس میدیم
ما بچه اولا.....
از همون بچگی انتظار بزرگ بودن ازِمون داشتن