من خدای جنگهای تکنفرهام

من خدای جنگ‌های تک‌نفره‌ام!
یک‌تنه توی ذهنم با هزاران نفر می‌جنگم و زخمی‌شان می‌کنم و در واقعیت، به صورتشان لبخند ملیحی می‌زنم و رد می‌شوم. مثلا بارها توی ذهنم دعوا می‌کنم و تا مرز کُشت می‌زنمتان، شما اما فقط سکوت مرا می‌بینید و متانت و آرامشم را تحسین می‌کنید! نمی‌دانید چقدر از رفتار یا حرفتان رنجیده‌ام و چقدر بیزار بوده‌ام از اتفاق یا اتفاقاتی که افتاده! نمی‌دانید همان لحظه چه رنج یا نفرتی در من هست و چقدر خودم را نگه داشته‌ام تا انزجار و اندوه از کنج لبخندها و وقارم چکه نکند!

فکر می‌کنم بیشتر ما آدم‌ها همین باشیم؛ خدای جنگ‌های تک نفره‌ی مجازی، و پیروزِ میدان‌های بدون حریف!
که در ذهنمان می‌جنگیم و زخمی می‌کنیم و شکست می‌دهیم و در واقعیت یک کاملا راضیِ ساکت و آرامیم، با لبخند کِش‌دار عمیقی بر لب ...

#نرگس_صرافیان_طوفان