میدونی چیه ؛ من خسته شدم!...

میدونی چیه ؛ من خسته شدم!...
از دست این آدما ؛ از دست اتفاقا ؛ از دست این زندگیِ طولانی و حتی از دست خودم...
همه ی آدما باید یه دلخوشی کوچیک داشته باشن برای اینکه بشه و بتونن با هر شرایطی ادامه بدن
شاید یه آدم که توی تاریکیا بشه نورِ راهشون و هدایتشون کنه یا یه هدف و رویای بزرگ که برای رسیدن بهش با هر مانعی بجنگن و کم نیارن
ولی من...
هیچ دلخوشی یا رویایی ندارم!
نمیدونم شاید این خود مرگه که کسی برای ادامه ی مسیر زندگیش شوق و ذوقی نداشته باشه
شاید شدم یه مرده ی متحرک که فقد گاهی میخنده تا حال بقیه از نابود بودن اون گرفته نشه
آسمون خیلی از آدما پر از ستاره س ؛ هدفایی که پرنور یا کم نور فرقی ندارن اما بازم چشمک میزنن
اما آسمون من خیلی وقته تاریکه ؛ هوای دلمم سرتاسرش ابریه ؛ از اون ابرای سیاه که کلافه کننده ن و حالا حالاها قرار نیست ببارن
دلمم مث آسمونم ابریه ؛ خیلی وقته میخام عمیق ببارم...
اما نمیشه
دلیلش و نمیدونم ولی نمیتونم!
ولی میدونی چیه؟
کاش آسمون تو همیشه پرستاره باشه
هوای دلتم همیشه صافِ صاف
هرچی باشه تو تنها کسی هستی که میتونه لبخند بیاره رو لبای من
میدونی واسم شبیه چی شدی؟
همون پرتوی خورشیدی که از لا به لای ابرا میتابه تا ثابت کنه :
" هیچ وقت نباید ناامید شد "

#کاف_علیزاده
سوم مرداد ماه 1401 ‌| 02:30

_< چنان دوستت دارم ؛ که کاش کسی اینگونه مرا دوست می‌داشت❤️🙂 >
#Siamakam
#Siamak_Nemati

پ.ن : من دلتنگم اعای نعمتی ؛ انقد زیاد دلتنگم که هی عکساتو نگا میکنم بغضم میگیره
ولی خودمونیما!
چه خوبه که دارمت
چون کلی باهات حرف میزنم و توام میشنوی بدون اینکه نصیحت کنی یا از چیزی ناراحت شی
رفیقِ تنهاییام :)