مشکل نسل ما از حرف نزدن ها و تایپ کردن هاست.

مشکل نسل ما از حرف نزدن ها و تایپ کردن هاست.
مشکل ما از اختراع این گوشی های به ظاهر هوشمند به وجود آمد.
از وقتی که ماه ها گذشت و نرفتیم به دیدنش اما بجایش در تلگرام و اینستاگرام و واتساپ و هزار کوفتو زهر مار دیگری نوشتیم: "دوستت دارم" و یا "دلتنگتم"

مشکل از وقتی شروع شد که داشتیم از بغض های درون گلویمان میترکیدیم و تایپ کردیم :"خوبم!"

اره رفیق مشکل از اونجا شروع شد.
اونجایی که برای دلداری دادن به دوستو رفیق چندین و چند ساله، بجای اینکه بریم به دیدنش
بریم و در پارک ها بنشینیم و دست های همو بگیریم و نوازش کنیم و بخندیم تا غصه ها از یادش بره ...
تایپ کردیم "ایشالا حل میشه"

مشکل از اونجا شروع شد که بجای اینکه با هزار ذوق و شوق کلیپی را در گوشیمان به اون نشان دهیم و منتظر خنده ی او باشیم..
او را زیر پست های فراوان در اینستا تگ کردیم و آخر
"نفهمیدیم آن به اصطلاح ایموجی های خنده ..
حقیقت داشت؟"

آره مشکل نسل ما اینجاست..
اینجایی که همه ی انسانها غرق شدند در گوشی هایی که کارشان ربات بودن است و انسانها انتظار دارند که با آن بتوانند احساساتشان را بروز دهند..
مشکل دقیقا خود مائیم
"خودِ خود ما"