دلگشا رویِ تو خوشتر ز گُل و ریحان است

دلگشا رویِ تو خوشتر ز گُل و ریحان است
از گِلْ اندامِ تو گُلْ بوته همه حیران است

حالتی رفت ز حُسنَت به گلستانِ ارم
که همه وَلْ وَله از رویِ تو در ارکان است

هر که از باده ی نابش شده سرمست و خُرام
خود گواه است، که او ساقیِ این امکان است

شورِ شیدایی تو رونقِ این میکده هاست
باده ی سینه و ساقَت سَرِ سَر مستان است

جانم از جای و جمالیست ز جانان جهان
جرعه ی جامِ لبت خوردم و لب خندان است

حالتی نیست به دل، جز همه حیرانی دوست
این عیان است، که اندامِ گُلت اعیان است

محوِ سرخابیِ روئیم و خرابِ خُمِ یار
که مرا مستی جان، نقشِ رُخِ جانان است

@fooad ✍