جدی نگاهش کرد و ادامه داددرباره جایی که میای درباره خود

جدی نگاهش کرد و ادامه داد:درباره جایی که میای درباره خود تهیونگ درباره هیچ چیز دیگه ای بهش نمیگی کارلا هیچی،هرسوالی پرسید جواب نمیدی در همین حد...کارلا باید تا روز تولد تهیونگ منتظر بمونیم نباید قبل از اونموقع چیزی بفهمه همه چی خراب میشه یادت باشه

کارلا سرشو تکون داد و گفت:باشه باشه،میدونم سعی میکنم طوری براش توضیح بدم که درک کنه
مادرش لبخندی زد و دستی به موهاش کشید:افرین دخترم
کارلا متقابلا لبخندی زد و با فکر کردن به رفتن پیش تهیونگ باید چه توضیحی برای نبودش بده،دوباره ناامید شد:پس مامان الان که رفتم پیشش باید چی بهش بگم؟
با قیافه ناامیدش گفت:نمیخوام بهش دروغ بگم مامان
مادرش همونطور جدی ادامه داد:کارلا خوشکلم،نباید احساساتی عمل کنی باید منطقی باشی و هرچیزی که منطق میگه رو باید انجام بدی...لازمه که چیزی رو پنهون کنی پنهون کن،نمیخوای دروغ بگی اشکالی نداره ازش پنهون کن فعلا واقعیت رو بهش نگو
کارلا با ناراحتی و حس بدی که گرفته بود گفت:مامان،میدونی وقتی بعدا از همه چی با خبر بشه فک میکنه که من همش داشتم گولش میزدم درحالیکه اینطور نیست مامان،فقط ماییم که میدونیم داریم ازش محافظت میکنیم...اما بعدا همش به ضرر خودم تموم میشه،تهیونگ تصویر بدی ازم خواهد داشت
مامانش جواب داد:همه چی براش روشن میشه و تصویر بدی ازت نخواهد داشت نترس براش توضیح میدی من هم براش روشن میکنم نگران نباش چیزی نمیشه

مامانش چشماشو ریز کرد و نگاهش کرد:تا جاییکه یادمه همه چی به چپته...برات مهم نیست کی درباره ات چی میگه یا چه تصوری میکنه الان دقیقا چه فرقی میکنه؟تفاوت دقیقش چیه؟چرا اینقدر برات مهمه که تهیونگ درباره ات چی میگه یا چی فکر میکنه؟

یهو حالت کارلا تغییر کرد و دستپاچه شد و چشماش که کل وقت ناامید بود،باز شدن و با حالتی متعجب به مامانش نگاه کرد:نه مامان چی میگی...چیزی نیست یعنی مهم نیست یعنی مهم هست خب مامان این فرق میکنه دیگه این تهیونگه خب....میدونی چی میگم؟
بدو وقفه و یک نفس پشت سرهم گفت