خرافه گرائی ، کهنه پرستی و انگارگرائی (ایدآلیسم) ، از برج

خرافه گرائی ، کهنه پرستی و انگارگرائی (ایدآلیسم) ، از برجسته ترین بازدارنده های (موانع) رسیدن به «دادبرپائی همایه ای» (عدالت اجتماعی) هستند . (ویرایش 2)
_____________________________________________________________________
من پیش از این ، برای سرنام (عنوان) « فرسته های برجستهء» (پستهای هایلایت) خودم ، این سرنام (عنوان) را برگزیدم : «در گام نخست ، نابود باد خرافه گرائی ، کهنه پرستی و انگارگرائی (ایدآلیسم) ؛ و سپس در گام دوم ، برپا باد خویشفرمائی گرائی» ؛ ولی اکنون آنرا ویرایش کرده ام و نوشته ام : « برپا باد خویشفرمائی گرائی ، همگاه (همزمان) با نابودی خرافه گرائی ، کهنه پرستی و انگارگرائی (ایدآلیسم) » ، چون همان گاه (زمان) که برای رسیدن به یکی از این دو خواسته (هدف) ، گام برمیداریم ؛ بهترین گاه (زمان) برای گام برداشتن برای رسیدن به آن خواستهء (هدف) دیگر است . بواژگانی دیگر (بعبارتی دیگر) رسیدن یا نزدیکتر شدن به یکی از این دو خواسته (هدف) ، راه را برای رسیدن به خواستهء (هدف) دیگر ، هموارتر می کند .