بخشیدن همیشه کار خوبی تلقی میشده،

بخشیدن همیشه کار خوبی تلقی میشده،
کلی بهمون توصیه شده، گوشزد شده!
"تو ببخش!"
"تو بزرگی کن و ببخش!"
"بخشش از بزرگانه!"
خلاصه اونقدر بهمون گفته شد،
که به این ذهنیت رسیدیم که باید همیشه ببخشیم!
چون اگه اینکارو نکنیم،
کوچیکیم، پستیم، بزرگ نیستیم!
میدونی،
آره، بخشیدن خوبه،
ولی بخشیدن ریسک خیلی بزرگیه.
بعضی از آدما خیلی زود به خوبی عادت میکنن،
بدتر از اون،
فکر میکنن که وظیفته!
وقتی بخشیدی، میخوان دفعه بعد هم همین کارو کنی!
اینجا دیگه تو خوب و بزرگ تلقی نمیشی،
اینجا فقط داری سواری میدی!
اینجا دیگه اونقدری کوچیک شدی،
که طرف میتونه هرکاری که دلش میخواد،
با تو و دلت بکنه و مطمئن هم باشه که میبخشیش!
بخشیدن خوبه،
آره ببخش،
ولی نه اونقدر که سوارت بشن!