آه...

آه...
من به تمام آدم هایی که به هر بهانه ای در طول شبانه روز با تو در ارتباطند"حسادت میکنم". به دوستانت وقتی از ته دل برایشان میخندی و لحظاتت را با آنها ثبت میکنی.
به همسایه ی کناری خانه ات که هر روز صبح قبل از هر کسِ دیگر با تو چشم در چشم میشود و روزش را با جذابیت نگاهت آغاز میکند.

به دختر گل فروش سر چهار راه که با لبخند های خاص و مهربانت دلش را بدست می آوری و نرگس هایش را یک جا میخری.
من به عابران پیاده ای که شانه به شانه از کنارشان رد میشوی "حسادت میکنم".
به تمام آنهایی که با تو قدم زدن را تجربه کرده اند... به تمام آنها و همه ی آن خیابان ها...
من حتی به پیراهنت که هر روز یک دل سیر " تو" را در آغوش میکشد " حسادت میکنم".
و به دستانت بیشتر، که هر بار دکمه ی پیراهنت را محکم میبندند.
 و به پاهایت که هر ثانیه همراهت هستند.

بین خودمان بماند اما....
من...
حتی...
به صفحه ی تلفن همراهت که با دقت به آن خیره میشوی و برایش وقت میگذاری
"حسادت میکنم"....
و به هر کس و هرچیزی که برای دقیقه ای، ساعتی و لحظه ای تو را خواهد داشت....
آخر خودت که بهتر میدانی "تو"...
دوست داشتنی ترین
بی احساسِ
دنیای
منی...