چرا

چرا؟
چرا مینهو....
همیشه عجیب ترین ادم کلاس بودی
هیچوقت برای معلم بلند نشدی...
هیچوقت جوابمو ندادی...
هیچوقت نخندیدی...
هیچوقت ازم عصبی نشدی...
حتی وقتایی که داشتی از خستگی و بدن درد دیوونه میشدی ولی من نمیدونستم و پشت سرهم حرف میزدم
هیچوقت نزدی تو گوشم تا بهم بگی خفه شو...
چرا انقدر عجیبی آخه؟
|قطره اشکی که روی کاغذ ریخت باعث شد پسرک جمله اخر رو دوباره بنویسه|
چرا انقدر عجیبی آخه؟
چرا باید اون جعبه کوفتی رو برای من بفرستی؟
چرا وقتی انقدر مریض بودی اومدی مدرسه؟
چرا ازم خواستی این نامه کوفتیو بنویسم تا........|دومین قطره اشک از روی گونه پسر سرخورد و باعث شد وسط جمله کمی فاصله بندازه| ......... برای همه چیز مقصر بدونمت؟
دلم برات تنگ شده مینهو...
|با یادآوری بخشی از نامه مینهو که توی جعبه بود گریه هاش بیشتر شد|
قسمتی از نامه مینهو:
....اره
من همه چیزو میدونستم
حتی میتونستم خودمو درمان کنم
ولی زندگی اونقدر مضخرف هست که تصمیم گرفتم کاری نکنم و بمیرم
خیلی اسون بود.....بمیرم؟ چرا که نه؟
اما تو...
باعث شدی بخوام زندگی کنم
شاید اگه زودتر میدیمت الان زنده بودم..... شاید
وقتی فهمیدم از مرگ میترسم(اونم فقط بخاطر تو) رفتم پیش دکتر پارک
اره... همونی که بهم گفت برای درمان من هرکاری میکنه..
اما
بهم گفت تومور مغزیم اونقدر رشد کرده که نمیتونم زنده بمونم
بدون هیچ حرفی برگشتم خونه
و
این جعبه رو برای تو پر کردم جیسونگا
که بهت بگم
دوست دارم
. . از طرف مینهوی تو