همه یک روزهایی کم می آورند همه یک روزهایی دوست دارند

‍ همه یک روزهایی کم می آورند ، همه یک روزهایی دوست دارند به موهای چربشان توجه نکنند و با تیشرت چرک مُرد شده ی آبی گوشه ی اتاق بنشینند و فکر کنند ، همه یک روزهایی دوست دارند بی حوصله و بد اخلاق باشند ، دائم با هر حرفی و هرکسی مخالفت کنند ، همه ی قرارها را کنسل کنند و پشت پنجره حتی به خورشید درحال غروب هم فحش بدهند،
اصلا حق داریم یک روزهایی بخواهیم زشت باشیم ، مردها نخواهند صورتشان را اصلاح کنند ، زن ها نخواهند خط چشم بکشند، غذای مانده ی دیروز را بخوریم ، تلفن را از برق بکشیم ،از کنار ظرف های نشسته رد شویم، اصلا حتی نخواهیم آهنگ گوش کنیم ،دلمان حتی بلال خوردن کنار ساحل را هم نخواهد ،
اصلا یک روزهایی حق داریم که دلمان هیچ کس و هیچ چیز را نخواهد ،از صبح تا شب توی تخت به سقف خیره شویم .
ما حق داریم اخم کنیم ،بی حوصله و بد اخلاق باشیم ، زود از کوره در برویم و داد بزنیم ، همه ی ما یک روزهایی حق داریم زشت باشیم.
همیشه نمی شود لبخند زد ، همیشه نمی شود به موقع سر قرار رسید ، همیشه نمیشود با صدای آواز کنار گاز سیب زمینی سرخ کرد ، همیشه نمی شود به فیلم های کمدی با صدای بلند خندید ، همیشه نمی شود لباس های اتو کشید پوشید و عطر زد ، همیشه نمی شود به گل ها آب داد و چای دم کرد ، همیشه نمی شود خوب بود.
به خودمان و دیگران گاهی حق زشت بودن و بد بودن بدهیم لطفا.

شقایق پوریا