بیـا لب هایمان را

بیـا لب‌هایمان را
روے هم بڪَذاریم
تا سر صحبت باز شود •••
بوسه هاے نابَت را ...
حواله‌یِ لب هایم ڪن...
از همان هایے ڪه طعم بهشت مے دهد...
و وقتے ڪه به روے حریرِ لبانم مے نشیند
بے هوا چشمانم بسته مے شود...
مغزم قفل مے شود ...
و زبانم لڪنت مے گیرد...
تمام ناگفته هایم را از یاد مے برم...
مست مے شوم...
گرم مے شوم...
شعر مے شوم...