من آدمی رو دوست دارم که کل فکرش فقط واسه من باشه؛ فقط واس

من آدمی رو دوست دارم که کل فکرش فقط واسه من باشه؛ فقط واسه من بخنده ؛ فقط واسه من اخم کنه؛ فقط واسه من دعوا بگیره. میدونی چیه اصلا میخوام هرکاری که میکنه با آدمای عادی زندگیش فرق داشته باشه، همونجور که اون با کل آدمای دنیا واسم فرق داره. نمیدونم چه درد لعنتی که اذیت میکنه اشکتو درمیاره ولی هنوزم قفل همون آدمی که بمونه کنارت. همون آدمی که حتی به بدیاش هم اعتیاد داری، اصلا با خوبی و بدی های اونه که بزرگ شدی، با عشق بودن اونه که یادگرفتی آدما باهم فرق دارن ، قد واندازشونم فرق داره. اونجا میفهمی که ضربه خوردن و شکستن یعنی چی و بلند شدن دوباره چه حسی داره، کلا عشق چیز مزخرفیه تا حد جنون خوشبختت میکنه و یه شبه تو میشی بدبختترین موجود دنیا. ای کاش هیچوقت کسی عاشق آدم اشتباه نشه.

1/1/10