آرامشم را مدیون نگاهش هستم که مرا به غرق شدن فرا میخواند

آرامشم را مدیون نگاهش هستم که مرا به غرق شدن فرا می‌خواند
مدیون صدایش هستم که روحم را رو به مرگ سوق می داد
مدیون دنیایش هستم که دردش زیبایی عجیبی داشت
مدیون نوشته هایش هستم که ذهنم را جلا می داد
مدیون روحش هستم که وجودم را به آغوش فرا می‌خواند
مدیون آغوش نداشته اش هستم که فکر به آنها لبخندی عمیق روی لب هایم میکاشت‌
مدیون وجودش هستم که زندگیم‌ را همیشگی می‌ساخت
زیبایی....تو آرامشی خالص برای روح خسته جسم منی🌱