در انتهای تموم نا امیدی هام

•در انتهای تموم نا امیدی هام،
به نقطه نوری رسیدم
که وقتی واردش شدم،
خدا اونجا بود!
در نهایت تموم محبتایی که خواستم؛
فقط محبت خدا بود.
میدونم آسونی و دلخوشی زود گذره.
میدونم این دنیا، دنیای مطلق ها نیست.
میدونم تنها خداست که اول و اخر از اوست،
اما راستش گاهی غافل میشم خوب چه میشه کرد؟
انسانم و انسان؛
چقدر فراموش کاره، آه از این غفلت و فراموشی. ..
من خدارو تو اوج نا امیدی خودم دیدم
و این روز ها هربار که ناراحت و غمگین میشم
، به سمتش میدوم و از اون
.بی نیازی میخوام
،اون میتونه، اون قادر مطلقه
، اون تنهام نمیزاره. عشق خدا
خالصه و اون مطلقا خوبه و
من از اعماق وجودم باورش دارم
خدایا شکرت که تو خدای منی.