امّـا چه سکوت های بیجایی..

امّـا چه سکوت های بیجایی..
کـه فریـادش گلوی خودمان را جـر داد..
چـه نفهـم بازی هایی که فهمیدنشان..
رگهای مغـز خودمان را پاره کـرد
و چـه خنـده هایی که شب..
بغـض ها از ما شکانـد..!
غـــــــم تاابد#