نبودنت درددارد به وسعت جهان،

نبودنت درددارد به وسعت جهان،
اما چه کنم؟هرچه اطرافم رانگاه میکنم تورانمیبینم،
هیچ جای زندگی من نیستی،جوری رفته ای که انگار هیچوقت نبوده ای،میدانم این ها کارتو نیست،تقصیر سرنوشت زهرماری من است که روی خوش به خودش ندیده،اما از دست من که کاری بر نمی اید،نمیتوانم دوره بیوفتم واخبار تورااز این ان بخاهم،،درست است وقتی نیستی دنیا به تنگ می اید واسمان بردلم سنگینی میکند،اما باور کن ما خسته دلان هم غرور داریم،این غرور کوفتیمان میگوید، اگر دوستت داشت نمیرفت،...خیلی ببخشید «عزیزه رفته ولی مانده در دل»،،، درست میگوید، نمیشود دوره افتاد دنبال عشقی که خودش خواسته از دست رفته باشد...
برای تمام دوستت دارم هایی که دیگر گفته نمیشود،
برای تمام نامه هایی که دیگر نوشته نمیشود،
برای تمام قرارهایی که دیگر گذاشته نمیشود،
برای تمام قدم هایی که دیگر زده نمیشود،
برای تمام قول هایی که دیگر عمل نمیشود،
برای تمام دلبری هایی که دیگرگفته نمیشود،
مینویسم «عشق میتوانست زیباتر ازاین ها باشد»