سرود و ترانه می شوند

سرود و ترانه می شوند
حتی کلماتِ ساده ی میانمان
در این عشقِ زیبا

تو می پرسی از من : امروز را چکار کردی؟
من می گویم : قدمی زدم در خیابانِ شعر

من به تو می گویم: چه زیباست آن بلوزِ قرمزی که به تن داری!
توهم می گویی : همچون درختِ اناری در کناره ی آبها!

تو می پرسی : چه بی تابی امروز
من می گویم : همچون تکّه ابری پیش از باران

از تو  می پرسم : آن گوشواره هایت را از کجا خریده ای؟
تو هم  می گویی : از باغچه ای در "سرچنار"*

من  می پرسم : در خانه ات چه داری؟
تو نیز جواب می دهی : تختخوابی بی تاب و
کمدی ساکت و عکسی غضبناک از پدرم و
دو آواز در قفس و آینه ای بدگمان

در آخر هم تو می پرسی :
پس خودت نیز بگو دیداری بی هیچ بوسه ای به چه  می ماند؟

من هم  می گویم:
به ویولونی می ماند منتظر در گوشه ای افتاده و نمی نوازدش کسی