فكر كن صبح شود نم نم باران بزند

فكر كن صبح شود نم نم باران بزند
يارت از كوچه سرى تا ته ايوان بزند
دم كنى چاى و سماور تب تندى بكند
او بيايد كه لبش بوسه به فنجان بزند
بهترين سفره براى تو مهيّا بشود
نانوايى برسد، بهر شما نان بزند
عسلى از لب كندو بچكد تا لب دوست
بلكه يكهو بسرش فكر گلستان بزند
استكانى بزنى، چاى كند مست تو را
سر صبحى نفس ات طعنه به مستان بزند
روى تختى بنشينى غزلى چاق كنى
غزلت دود شود پنجه به قليان بزند
قطره قطره بچكد صحبت باران بزمين
بسرت باز هواى نم گيلان بزند
لب پاشورهٌ حوضى بزنى دست به آب
عشق فواره شود حرف فراوان بزند
باغ همسايه پر از همهمهٌ گيلاس است
نگذارى كه كسى دست به آنان بزند
شرط بستى بروى تا ته پيمانه چاى
بنشينى نكند پاى به پيمان بزند
فكر كن يك نفر از دور تو را مى پاييد
عشق از راه بيايد به سرِ آن بزند
بنشينى لب ايوان و بگويى با خود
نكند دست به آن خاطره هامان بزند
تن تو سخت بلرزد، كه اگر دل بكَنَد؟
لرزه هايى به تنت چون بم كرمان بزند
دلهره خواب تو از سر بپراند همه شب
فكر كن صبح شود يك نم باران بزند....