به اعتبار صادق هدایت،

به اعتبار صادق هدایت،
راوی حرف های تمام زنده به گوران تاریخ
به احترام مردی که مرگ را تابود شکست..
و به طعنه های نسلی که بوف کور را قدغن کرد .::.

"هدایت" می شوم
به حسادت به مُردگان
میان تعلقاتی که فرمان مرگش را،
روزمرگی های یک آدم!!
در پارادوکسِ زندگی و زنده گی،
صادر کرده است..

مرگ را در قهوه می ریزم
زنده گی را با فال ورق زیر سوال می برم،
نه فایده ندارد،حق با هدایت بود:
«کسی تصمیم به خودکشی نمی گیرد..
خودکشی با بعضی ها هست.. زائیده می شود..»

می دانی
اصلا مرگ یک سرمایه است..،
باید به وقتش اشتباه خدا را به رویش آورد..

کاش می شد
همه چیز را نوشت..
نه نمی شود..
«یک احساساتی هست،
یک چیزهایی که نمی شود فهماند..
آدم را مسخره می کنند..،
هرکس مطابق افکار خودش دیگری را قضاوت می کند..»

...

بهشت زهرا یا منپارناس
شایدم پرلاشز،
فرقی نمی کند..،
اینجا مدت هاست که
زندگی بر مرگ بخش پذیر شده است
وقتی مرگ
با نفس های ما رو در وایسی مانده است،
و در یک قضاوت بی وقفه
تمام زندگی نکرده را به رویمان می آورد..

سخت است
با همه چیز کنار بیایی..،
وقتی مرگ هم این روزها انتزاعی شده است..

پی نوشت:
* نوشته های در گیومه از رمان زنده به گور ، آخرین اثر #صداق_هدایت

* منپارناس نام گورستانی در پاریس، برگرفته از رمان زنده به گور

* گورستان پرلاشز در پاریس، محل دفن صادق هدایت