شریان

#شریان
ادامه پار 11
" همه ی دنیام و میدم نری ، نری راحت ازم نگذری "
کنجکاوی امون نمیده و دوباره بالا میارم نگاهم و ..
نگاه خیرشون هست ..خالی اما سنگین!
به ساحل نگاه میکنم دیده ...دیده وَ من خواب نیستم ..دیده و من در اوج واقعیت دارم میبینمشون.
" چشام مونده به در بیای و برگردی "
ساحل چشم میگیره ..
بی تفاوت اما میدونم چه حالی داره ..
مهرسا متوجه ی وضعیت میشه انگار که بلاخره سرش و بالا میاره ..اینقدر در دیدرس هستن که نشه نادیده گرفت ..میبینه و میبینم که تاریک میشه چشماش ..
" بگی از همیشه عاشق تری "
میبینه و صدای قلبش و نشنیده میتونم بفهمم ..
میبینه و من مرور خاطراتش و حس میکنم ..
بسته شدن چشماش و باز شدنش نشون از ناباوریش داره ..
لعنتی به سرنوشتی که برای ما اینا رو رقم میزنه ..
نگاهم و میگردونم به شایان و رهان ..
ساکن و آروم !
بدون هیچ علامت یا نشونی .. دستایی که داخل جیب هاشونه و فقط خیرگیِ نگاهشون اذیت میکنه .
نگاه میگیرم و سعی میکنم عادی باشم در غیر عادی ترین حالت ممکن !
صدای دستا و بعد سوت بلند میشه و مهراد به احترام همه بلند میشه ..دستِ راستش رو روی قلبش میذاره و دو تا ضربه به نشونه ی احترام میزنه .