میدانی...

میدانی...
تا زمان بودنت این را نفهمیدم...
نفهمیدم که تو مانند ماه در دستانم بودی...
میان انگشتانم...
فکر میکردم هر کسی میتواند ماه باشد‌...
حالا که رفته ای...
متوجه شده ام ، تنها تو ، ماه بودی...
دیگران ستاره هایی بودند که فقط میدرخشیدند...
اما تو...
تو ماه شب های تار و تاریکم بودی...
ستاره ها، روزی بوجود می آیند ، نورشان آرام آرام ، کم میشود و صدها سال بعد ، میمیرند...
اما ماه...
ماه از اول خلقت بوده و تا آخر دنیا هست...
تو ماه بودی...
حیف قدر بودن و زیباییت را نفهمیدم...
ماه من، کاش برگردی...
اگر بار دیگر برگردی، قدر تورا میدانم...
قول میدهم...
بار دیگر برگرد و ماه من شو...
ماه من باش...
فقط ماه من...

●ممنونم ازت که وقت گذاشتی و متنم رو خوندی... میدونم کم و کاستی زیاد داره، اما خوشحال میشم نظرت رو راجب متنم بگی... این متن هارو خودم مینویسیم... از تخیلاتم... نمیدونم چقدر موفق بودم که متن جذابی بنویسم...بازم ممنون که وقت گذاشتی و خوندی●
#عاشقانه