چند دقیقه دلت را آرام کن
#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن
#قسمت_نهم
-اها اها اون تیرہ برقه خوب چے؟؟
-فڪ ڪنم از تو خوشش اومدہ. خواهرش شمارتو از من میخواست؟؟
-ندادے ڪہ بهش؟!
-نہ…گفتم اول باهات مشورت ڪنم؟
-افرین ڪہ هنوز یہ ذرہ عقلہ رو داری؟؟
-ولے پسرہ خوبیہ ها؟ خوش بہ حالت؟
-خوش بہ حال مامانش؟؟
-ااااا ریحانه؟. چرا ندیدہ و نسنجیدہ رد میڪنی؟
-اگہ خوشت اومدہ میخواے برا تو بگیرمش؟!؟؟
-اصلا با تو نمیشہ حرف زد…فعلا ڪارے ندارے؟!؟
-نہ..خدافظ
بعد قطع ڪردن با خودم فڪر میڪردم این همہ پسر دور و برم و تو دانشگاہ میخوان با من باشن و من محل نمیڪنمشون اونوقت گیر الڪے دادم بہ این پسرہ بے ریخت و مغرور (زیادم بے ریخت نبودا؟)
شاید همین مغرور بودنش من رو جذب ڪردہ..؟
دلم میخواد یہ بار بہ جاے خواهر بهم بگہ ریحانہ خانم؟
تو همین فڪرا بودم دیدم ڪہ صداے ضعیفے از اونور میومد.ڪہ سمانہ دارہ هے میگہ ریحانہ ریحانہ.
سرم داغ شد.اے نامرد.نڪنہ لودادہ ڪہ بهم نماز یاد دادہ و هیچے بلد نیستم؟
یهو دیدم سمانہ اومد تو.ریحانہ پاشو بیا اونور
-من؟!چرا؟!؟
-بیا دیگہ. حرفم نزن
باشہ. باشہ..الان میام.
وارد اطاق شدم ڪہ دیدم همہ دور میز نشستن.زهرا اول از همہ بهم سلام ڪرد و بعدش هم اقا سید همونجور ڪہ سرش پایین بود گفت:سلام خواهرم. سفر خوش گذشت؟! ڪم و ڪسرے ندارید ڪہ؟!
نہ. اڪیہ همہ چے..الان منو از اونور اوردید اینور ڪہ همینو بپرسید؟!؟
ڪہ اقا سید گفت بلہ ڪار خاصے نبود میتونید بفرمایید.
ڪہ سمانہ پرید وسط حرفش:
نہ بابا،این چیہ. ڪار دیگہ داریم.
سید:لا الہ الا اللہ…؟
زهرا:سمانہ جان اصرار نڪن
ریحانه:میتونم بپرسم قضیہ چیہ؟؟
ڪہ سمانہ سریع جواب داد هیچے مسول تدارڪات خواهران دست تنهاست و یہ ڪمڪ میخواد و من تو رو پیشنهاد دادم ولے اینا مخالفت میڪنن.
یہ لحظہ مڪث ڪردم ڪہ اقا سید گفت ببخشید خواهرم .من گفتم ڪہ بهتون نگن .
دوستان، ایشون مهمان ما هستن نباید بهشون همچین چیزے میگفتید..از اول گفتم ڪہ ایشون نمیتونن.
نمیخواستم قبول ڪنم ولے این حرف اقا سید ڪہ گفت ایشون نمیتونن خیلے عصبیم ڪرد؟ و اگہ قبول نمیڪردم حس ضعیف بودن بهم دست میداد.؟
اب دهنمو قورت دادم و بااینڪہ نمیدونستم ڪارم چیہ گفتم قبول میڪنم؟
سمانہ لبخندے زد و روبہ زهرا گفت:دیدین گفتم.
اقا سید بهم گفت مطمئنید شما؟!ڪار سختے هستا.
تو چشماش نگاہ ڪردم و با حرص گفتم بلہ آقاے فرماندہ پایگاه؟؟
در همین حال یڪے از پسرهاے بسیجے بلند شد و گفت محمدجان من برم خواهرم توحرم منتظرہ
-برو علے جان
-تااینجا فهمیدم اسمشم محمده
داشتم بیرون میرفتم ڪہ دیدم یہ پسردیگہ رفت و گفت حاج مهدے منم میرم یڪم استراحت ڪنم؟
-بہ سلامت سجاد جان
-داشتم گیج میشدم؟؟
-چرا هرڪے یہ چے میگہ؟؟
رفتم جلو:
#قسمت_نهم
-اها اها اون تیرہ برقه خوب چے؟؟
-فڪ ڪنم از تو خوشش اومدہ. خواهرش شمارتو از من میخواست؟؟
-ندادے ڪہ بهش؟!
-نہ…گفتم اول باهات مشورت ڪنم؟
-افرین ڪہ هنوز یہ ذرہ عقلہ رو داری؟؟
-ولے پسرہ خوبیہ ها؟ خوش بہ حالت؟
-خوش بہ حال مامانش؟؟
-ااااا ریحانه؟. چرا ندیدہ و نسنجیدہ رد میڪنی؟
-اگہ خوشت اومدہ میخواے برا تو بگیرمش؟!؟؟
-اصلا با تو نمیشہ حرف زد…فعلا ڪارے ندارے؟!؟
-نہ..خدافظ
بعد قطع ڪردن با خودم فڪر میڪردم این همہ پسر دور و برم و تو دانشگاہ میخوان با من باشن و من محل نمیڪنمشون اونوقت گیر الڪے دادم بہ این پسرہ بے ریخت و مغرور (زیادم بے ریخت نبودا؟)
شاید همین مغرور بودنش من رو جذب ڪردہ..؟
دلم میخواد یہ بار بہ جاے خواهر بهم بگہ ریحانہ خانم؟
تو همین فڪرا بودم دیدم ڪہ صداے ضعیفے از اونور میومد.ڪہ سمانہ دارہ هے میگہ ریحانہ ریحانہ.
سرم داغ شد.اے نامرد.نڪنہ لودادہ ڪہ بهم نماز یاد دادہ و هیچے بلد نیستم؟
یهو دیدم سمانہ اومد تو.ریحانہ پاشو بیا اونور
-من؟!چرا؟!؟
-بیا دیگہ. حرفم نزن
باشہ. باشہ..الان میام.
وارد اطاق شدم ڪہ دیدم همہ دور میز نشستن.زهرا اول از همہ بهم سلام ڪرد و بعدش هم اقا سید همونجور ڪہ سرش پایین بود گفت:سلام خواهرم. سفر خوش گذشت؟! ڪم و ڪسرے ندارید ڪہ؟!
نہ. اڪیہ همہ چے..الان منو از اونور اوردید اینور ڪہ همینو بپرسید؟!؟
ڪہ اقا سید گفت بلہ ڪار خاصے نبود میتونید بفرمایید.
ڪہ سمانہ پرید وسط حرفش:
نہ بابا،این چیہ. ڪار دیگہ داریم.
سید:لا الہ الا اللہ…؟
زهرا:سمانہ جان اصرار نڪن
ریحانه:میتونم بپرسم قضیہ چیہ؟؟
ڪہ سمانہ سریع جواب داد هیچے مسول تدارڪات خواهران دست تنهاست و یہ ڪمڪ میخواد و من تو رو پیشنهاد دادم ولے اینا مخالفت میڪنن.
یہ لحظہ مڪث ڪردم ڪہ اقا سید گفت ببخشید خواهرم .من گفتم ڪہ بهتون نگن .
دوستان، ایشون مهمان ما هستن نباید بهشون همچین چیزے میگفتید..از اول گفتم ڪہ ایشون نمیتونن.
نمیخواستم قبول ڪنم ولے این حرف اقا سید ڪہ گفت ایشون نمیتونن خیلے عصبیم ڪرد؟ و اگہ قبول نمیڪردم حس ضعیف بودن بهم دست میداد.؟
اب دهنمو قورت دادم و بااینڪہ نمیدونستم ڪارم چیہ گفتم قبول میڪنم؟
سمانہ لبخندے زد و روبہ زهرا گفت:دیدین گفتم.
اقا سید بهم گفت مطمئنید شما؟!ڪار سختے هستا.
تو چشماش نگاہ ڪردم و با حرص گفتم بلہ آقاے فرماندہ پایگاه؟؟
در همین حال یڪے از پسرهاے بسیجے بلند شد و گفت محمدجان من برم خواهرم توحرم منتظرہ
-برو علے جان
-تااینجا فهمیدم اسمشم محمده
داشتم بیرون میرفتم ڪہ دیدم یہ پسردیگہ رفت و گفت حاج مهدے منم میرم یڪم استراحت ڪنم؟
-بہ سلامت سجاد جان
-داشتم گیج میشدم؟؟
-چرا هرڪے یہ چے میگہ؟؟
رفتم جلو:
۱.۶k
۱۸ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.