بذار که کوله بارمو ، رو شونه ی شب بذارم

بذار که کوله بارمو ، رو شونه ی شب بذارم
باید که از اینجا برم فرصت موندن ندارم ..
داغِ ترانه تو دلم ، شوق رسیدن تو تنم
تو حجم سردِ این قفس ، منتظر پَر زدنم ..
من از تبار غربتم ، از آرزوهای محال
قصه‌ی ما تموم شده با یه علامت سوال