:داره بارون مى آد

:داره بارون مى آد
:بارون شجريان رو دارى ؟
:به سرخى لب هاى سرخ يار
:به ياد عاشقاى اين ديار ، به كام عاشقاى بى مزار
:داد و بيداد از اين روزگار
:ماه رو دادن به شب هاى تار
: من تو رو با هيچى تو اين دنيا عوض نمى كنم
:مى دونم
باران مى آيد
باران پيرهن سفيدم را چنان به تن تو نشانده
كه تعريف جغرافياى جهان برايم تن توست
باران ببار
تن يار مرا مى برد به هواى رشت
باران ببار
شجريان حافظ بخوان
موهاى يار مرا مى پيچد به عطر باهار نارنج هاى حافظيه شيراز
ابر
تبخير اشك هاى من بر لب هاى يار ببار
مى خواهم تلخ ؛ ببوسمش
: من كه اينجام ، پيش تو ، دلت چرا گرفته
: مريضم ديگه ، از وقتى مى آى دلگير وقتى مى شم كه بايد برى
حالا خيالم را نشئه باران و بادهاى پيچك ديوار ايرانشهر مى كنم
باران دلم را بند مى زند و بند مى آيد
و
تا دوباره ببوسمت
صفحات تقويم
به اندازه تمام برگ هاى كتابخانه ملى مى شود
.
.
كاش عشق ملى شود