یکساعته زل زدم به عکسایی که گنگ و تارن واسم ؛ دلم میخاست

یکساعته زل زدم به عکسایی که گنگ و تارن واسم ؛ دلم میخاست زاویه شون نزدیک تر بود تا میتونستم راحت تر تو چشمات و صورتت کاوش کنم
نمیدونم چی از جونم میخاد این بغض و این حس عجیب لنتی
خاطره های گذشتمون دارن از جلوی چشمام رد میشن و چشمام و خیس میکنن ؛ درست مث همون روز که تو شطرنج به بچها باختم و زدم زیر گریه که نگام کردی گفتی غصه نخور خودم یادت میدم چجوری همرو ببری
هر سال کل اون فضای به اون بزرگی و منو تو و بچها سیاه پوش میکردیم و غرق می‌شدیم تو عطرِ اسفندِ دم در تا اون دهه ی محرم و وسط هیئت بچگی کنیم
هنوزم رد زخمی که به خاطر نجات دادن تو روی دستم نشوندم یادگاری مونده و وقتی میبینمش یادت میوفتم
هیچ وقت یادم نمیره هرچقد بچها میومدن اذیتت کنن و با اون لقب مسخره ی زهرا بهت بخندن میشدم مدافعت و اخم میکردم ، اونم با این توجیه که این بچه جای داداشمون خب...
راستی اومدم زیر پستت بنویسم بچه تورو چه به اینستاگرام که دیدم اون بچه ی شر و شیطون قد کشیده ؛ بزرگ شده و انقد مرد شده که حتی نمیتونستم تصور کنم
سه سال بود ندیده بودمت...
از همون شبی که وسط پارکینگ وقتی داشتم با رفیقم حرف میزدم باهات چشم تو چشم شدم و رنگم پرید و ضربان قلبم رفت رو هزار...
اون موقه ام خیلی فرق کرده بودی ؛ اما نه به مرد بودن الانت...
خلاصه که...
در قد و قامت خود جلوه ی محشر داری :)

‹که میل سوی تو داریم و ره به سوی تو مشکل❤️🥺›

یازدهم اسفند 1400
03:03

https://harfeto.timefriend.net/16458166648497
حرفاتون و میخونم☝🏻...