همیشه می گفت

همیشه می گفت...
«تو ستاره آسمانِ منی» ...
می گفتم «من آسمانِ ستاره توام ؛ ...
ستاره آرزو هات...
خیال هات ، در من است»
می گفت «نه ، ستاره دست نیافتنی تر است
آسمان همه جا روی سر آدم پیداست ...
اما ستاره خیلی وقت ها می رود لای ابر ها ...
نمی شود پیداش کرد...
ستاره که باشی همیشه قدرت را می دانم...
می گفتم «من آسمانِ ستاره توام» می خندید.
وقتی که رفت فهمیدم ستاره دست نیافتنی تر است،
حالا هر شب ، لای ابرها می گردم ...
تا پیدایش کنم و بگویم
«ستاره دست نیافتنی تر بود ، حق با خودت است »