وقتـــے کســی در زندگــے ات نباشد،

وقتـــے کســی در زندگــے ات نباشد،
همــه ش یک دغدغه داری!
غصه ی نــبودن کســے در حــیاط خلوت زندگی...
.
اما وقــتی کســی مــی آید،
هزار دغدغــه همراهش مــے آید،،،
همهش دلهره داری...
مـے ترسی...
تَــرس از دســت دادنَــش...
دلــهره ی نبودنَــش...
رفــتن و برنگشـــتـنَــش..
.
آدمــیزاد امــا
همیشه دومـــے را می خواهَد...
که کــسی باشد.
هرجور بودنش را ترجیح مـــےدهد به اصلا نبودنش!
کجا خوانـدم یادم نیــست که ،

"عشق میل به خود ویرانـــگری دارد"