توی دنیای بزرگسالی مقدار داشته هات خود به خود مهم میشن د

توی دنیای بزرگسالی مقدار داشته هات خود به خود مهم میشن، درگیر دنیای بزرگ تری نسبت به قبل میشی و به همون اندازه هم احساس ناامنی، از دست دادن ها و کم بودن ها بیشتر میشه..
وقتهایی که داشته هام به خطر میفته یا حس کم بودن و کم داشتن میکنم برای آروم شدنم دنبال داشته هام میگردم که ببینم کمه واقعا؟ بعد خود به خود یاد تو میفتم که اگه بودی مهم نبود چی کمه و چی زیاد، تو بودی و به جای همه چی برام کافی بودی.. یوقتهایی هم هست پر از حس ناامنی میشم، دوباره ناخوداگاه دنبال تویی میگردم که توی حریمت امن ترین جامه.. ولی خب نیستی و هربار یادم میاد چقدر فقیرم بی تو..........‌‌