اگر من مرد بودم

اگر من مرد بودم ،
لااقل دستهایت را نمی‌گرفتم ،
تا بعد رفتنم 
خاطره‌ی بوی عطر مردانه‌ام 
تا مدتها روی سرانگشتان نازک زنانه‌ات 
نماند، 
و تو را دیوانه نکند.
اگر من مرد بودم، 
حرف می‌زدم .
شعر نمی‌خواندم .
تا صدای بمِ خوش‌آهنگ مردانه‌ام ،
را
التماس‌گونه،
نخواهی
روزی صد بار 
بشنوی.
اگر من مرد بودم، 
به حرمت مردانگی‌ام 
حتی اگر دلم پیش دیگری می‌رفت 
پایم را پس نمی‌کشیدم.

اگر من مرد بودم 
گوش چشمم را می‌کشیدم 
تا دزدانه 
سرک نکشد پشت دیوار همسایه.
اگر من مرد بودم 
بوسه‌ی روی پیشانی‌ات را 
مهر می‌کردم، 
پای عهد نانوشته‌ای از معرفت 
تا دستهای سردت 
نلرزد 
وقتی بی‌محابا 
به سوی خودم می‌کشانمشان.

اگر من مرد بودم، 
وقتی می‌دیدم 
تو 
حتی  دستانت را 
از روی شرم زنانه 
پس می‌کشیدی 
آغوشت را
بهانه‌ی رفتنم 
نمی‌کردم.

اگر من مرد بودم ،
شعرهای زنانه‌ای 
دلم را نمی‌ربود 
و گوش‌هایم را پنبه می‌گذاشتم ،
تا احساس سرکشم بفهمد 
در یک قلب 
دو محبوب نمی‌گنجد...
اگر من مرد بودم... اما من مرد نیستم.

من دستهایم زنانه است .
شعرهایم زنانه است .
زلف‌ام پریشان است.

اما بدان،
قولم همیشه مردانه است 
حتی اگر مرد نباشم