هانتر

#هانتر

پارت ۲۹

همه یک روز تنهات میزارن اینطور نیست؟
چطور شده که جئون جونگکوک و اونهمه غرورش چنین حرف هایی رو میزنه؟
الرا که تقریبا متعجب بود لب باز کرد : یه بغض زودگذر و زدن حرفی که حصرتش رو دلم نمونه
برای شخصی که برای خودم بزرگش کرده بودم ..به نظرم اونقدر ها هم حیف نبود..
به هر حال اونقدری خالی از احساس شدم که ناراحتیام برای هرچیزی بیشتر از چند ساعت و نهایتا
یک روز پیش نره..
اون دونفر عجیب همدیگررو درک میکردن..
جونگکوک که حس میکرد توی حرف زدن زیاده روی کرده دوباره لحن جدی و چهره مغرور
به خودش گرفت
_ هرکسی یک عقیده ای داره و مسئول خودشه..هنوز هم رو پیشنهادی که داده بودی هستی؟
+ هنوزم روش هستم..!
_ خوبه! پس بهتره بشینی چون قراره راجبش حرف بزنیم
الرا کیفش رو روی میز جابه جا کرد و نشست : میشنوم
_ برای اینکار مطمئنی ؟!
+ اگه مطمئن نبودم بازگوش میکردم!؟
_ گفته بودم از ادمای زبون دراز خوشم نمیاد!؟
+ این حرف از جانبت تکراری بنظر میاد پس احتماال گفتی!
_ و تو هم قرار نیست که اصالحش کنی!؟
+ چرا باید اصالحش کنم_ شاید چون قراره با من باشی!
+ بودن با تو شرایط داره!؟
_ یکدرصد فکر کن نداشته باشه!
+ چقدر حیف..چون من به اون یک درصد فکر کردم..
جونگکوک روی میز خم شد و توی صورتش غرید : دیگه داری گنده تر از دهنت حرف میزنی
الرا سرش رو کمی خم کرد و با صدای ارومی گفت: من که چیزبدی نگفتم
جونگکوک صاف نشست و انگشت دست هاش رو روی میز به حرکت در آورد..
_ برای اینکار باید کال بیای به خونه من
+ چرا کال؟
_ چون من میگم
+ اوکی.. مشکلی ندارم
_ خوبه..باقی حرف ها هم بمونه برای بعد..فعال نمیخوام کاری از پیش ببرم..جایی کار میکنی؟!
+ نچ..
_ پس تنها شغلت میشه بودن در اختیار من
+ تو اینطور میخوای؟
لحن الرا عاجزانه نبود..تمسخرانه هم نبود..یچیزی بین غم و عذاب..چه چیزی میشه بهش گفت!؟
چشمای تقریبا آرومش رو به تیله های مرد رو به روش دوخت و منتظر نگاهش کرد
جونگکوک سعی کرد خودش رو به رخ بکشه و با تکبر گفت : دقیقا چیزیه که میخوام!
+مهم هم همینه..که تو بخوای..اگه کاری نداری من دیگ بر