‎حالا كه تمامَت براى من است

‌‎حالا كه تمامَت براى من است
‌‎حالا كه ميدانم با خيالِ راحت دارمَت
‌‎حالا كه ميتوانم پُزِ با تو بودن را به عالم و آدم بدهم
‌‎روزى هزاران بار افسوس ميخورم!
‌‎اى كاش
‌‎خيلى قبل تر ها
‌‎زندگى
‌‎ما را،
‌‎از دو گوشه ى اين شهرِ بزرگ برميداشت و
‌‎سنجاقمان ميكرد به هم...
‌‎اى كاش زودتر از اينها داشتمَت!
‌‎