دلم از همه که میگیرد

دلم از همه که میگیرد
"مُجیر" را باز می کنم

#سُبحانَکَ-یا-اللهُ-تَعالَیتَ-یا-رَحمنُ-اَجِرنا-مِنَ-النارِ-یا-مُجیر

کم کم،
معصیت هایم از ذهنم عبور می کند
اشک،اشک،اشک...
دانه های مروارید اشک هایم را به نخ می کشم،
وقتی به صد و یکی رسید نخ را گره میزنم،

شروع می کنم:
#استغفر-الله-ربی-و-اتوب-علیه

اما مگر معصیت های من با یک دور تسبیح پاک می شود؟
تو نگاهم کردی،
گناه کردم
گفتی توبه کن،
#نکردم
گفته بودی
"شما را نیافریدم مگر برای عبادت"
اما من...
اما تو باز هم روزی ام را نبریدی

خندیدم و شکر نگفتم
سالم بودم و #سجده نکردم
اما بعد از هر قطره اشک شکایت کردم
باز نگاهم کردی و خندیدی
#ناشکرتر از من نیافریدی، نه؟

#سُبحانَک-یا-سَیِّدی-یا-مَولی-اَجِرنا-مِنَ-النارِ-یا-مُجیر

ای پروردگار مهربانی ها
معصیت هایم بسیار است.
اما تو آن بخشنده ی مهربانی!

#یا-رَفیقَ-مَن-لارَفیقَ-لهُ
#یا-حَبیبَ-مَن-لا-حبیبَ-لَهُ

جز خودت چه کسی رفیقم خواهد شد؟
من که جز تو کسی را ندارم!
اگر تو هم نبخشی به چه کسی پناه ببرم؟