از چشم افتادن می تونه خیلی قشنگ باشه . فکر کن تمامتو واسه

از چشم افتادن می‌تونه خیلی قشنگ باشه . فکر کن تمامتو واسه یکی می‌ذاری ، میدوئی ، تلاش می‌کنی واسه بودنش ، اولویتت می‌شه ، می‌جنگی و بار ها شکست می‌خوری ، شب های زیادی ناراحت می‌مونی و بازم توی قلبته . یهو یه روز یه کاری انجام می‌ده یا یه حرفی می‌زنه که تو کلاً نا امید می‌شی و از چشمت می‌افته .
انگار یک چیزی درون تو اون فردو رها می‌کنه .
فرکانسی که بین تو اون بود قطع می‌شه . صبح روز بعد که از خواب پا می‌شی نه ناراحتی نه عصبی .
همه چیز توی اروم ترین حالت خودشه .
انگار نه انگار همچین فردی وجود داشته . صبحانتو می‌خوری، بعد مدتی به خودت می‌رسی ، ذهنت خالیه و می‌تونی بالاخره به چیزای غیر اون فکر کنی .
می‌تونی تمرکزتو بذاری روی خودتو کارای مورد علاقت و ایندت .
می‌تونی یه نفس راحت بدون اون بکشی و بالاخره قشنگیای زندگی که به خاطر اون تاریک شده بودن رو ببینی. چیزی که به نظرت غیر ممکن بود.
…/…