هانتر

#هانتر


پارت ۴۷

حتی حوصله صحبت با اون دختری ک انگار از جنگ و قحطی برگشته رو نداشت پس پیاده شد
و با دادن سوئیج ماشین به نگهبانِ نسبتا درشت اندام و تیره پوست و درخواست پارک ماشین بهش
گفت : به این دختر هم بگو بیاد داخل..راه رو هم نشونش بده
نگهبان: چشم آقا
+ خوبه..
بی توجه به اطرافش وارد خونه شد و به تنها خدمتکاره خونش که زنی حدودا چهل ساله بود
گفت : دختری ک میاد و راهنمایی کن اتاقه مهمان
خدمتکار : چشم
با قدمهای استوارش پله های مارپیچ رو باال رفت و داخل اتاق خودش شد
احساسش بهش میگفت که اگه یکدرصد حال اون دختر بده تقصیر توعه
ولی جونگکوک سالها بود که فقط و فقط به حرف منطقش گوش میداد..منطقی که پیرو خواسته
خودش بود و میگفت اگر اون دختر حالش بده تقصیر خودشه..!
+ کسی که میخواد نزدیک جئون شه باید سوسول بازیاشو بزاره کنار..
خدمتکار : آقای جئون..
+ بله ؟
خدمتکار : اون دختر توی اتاق مهمان منتظرتونه
+ خوبه میتونی بری..
الرا ویو :
سرگیجه م رو نادیده گرفتم و دنبال اون مرد وارده خونه جئون جونگکوک شدم..دختر تو وارد
خونه ای شدی که حتی فکرشم نمیکردی.فکر میکردم قراره با یه خونه سراسر مشکی مواجه بشم..
خدمتکار : درست فکر کردی ولی برای طبقه باال..
اوه پس..بلند بلند فکر کردم..
_ عام ..سالم
خدمتکار : سالم دختر بیا بریم باال اقا گفتن ببرمت اتاق مهمان..
_ بله..فقط..چطور طبقه باال با پایین فرق داره..؟
خدمتکار : چون تمام اتاق ها باالهست و آقای جئون هم بیشتر کارهاشون رو باال انجام
میدن..بخاطر همین با تم مورد عالقشون دکور شده
_ خب البته پایین هم همچین وایب روشنی نداره..ولی بازم نمیفهمم..
خدمتکار : حتما آقا دلیلی داشتن..شاید گاهی از سیاهیه باال دلزده بشن و..
_ و ؟
خدمتکار : دارم زیادی باهات حرف میزنم بهتره بریم باال..
بعد از ثانیه ای سکوت از توقف در اومدیم و از پله ها باال رفتیم و هرچه به طبقه باال نزدیک تر
میشدم ترکیب طوسی و مشکی بیشتر توجهم رو جلب میکرد..
اون خانم منو رو به اخرین اتاق از این سالن بزرگ طبقه دومِ این عمارت که
بود برد..
" اتاق مهمان"
با وارد شدن بهش نگاهم رو چرخوندم و با دیدن تابلوی قرمز رنگی توجهم جلب شد..نزدیک
شدم تا بهتر ببینمش..
این چهره جونگکوک بود که اینقدر تمیز کشیده شده بود..