زیبای غمگینم

زیبای غمگینم
دیرزمانیست نیستی این حوالی،
این آدمها میگویند ندارمت،نیستی کنارم انگار این شهرِ خاکستری مرا نمیخواهد،
نیستی کنارم بگو چگونه دلم تاب بیاورد اینهمه جای خالیت را؟
بگو چگونه دلم نگیرد برایت؟
بگو کدام عشق بعد از تو عشق است؟
بگو چکار کنم که هر لحظه این قلب دیووانه ام یادت نیاُفتد؟
تو بگو برایم،بگو دیگر سیاهی چشم چه کسی آنقدر دلبری میکند برایم؟
شدیم دیوانه ای در این حجم از نبودنت با لباس آبیای بیمارستانِ فراموشی که رو قلبو تنم سنگینی میکنه،هی میایم توی دل این شهر لعنتی دنبال نشونه هات میگردیم،رد خنده هاتو از تو سرم گرفتم بلکم پیدات کنیم بین این جمعیت آدم های رفته و برنگشته...
نبودی هیچ جای جهان...
دلبر زیبای بی انصافم...
گم شده ام در جهان نبودنت،
خسته ام؛
خیلی خسته...
کاش بودی؛
تا خورشید تابانی شوم تا تنت را ببوسم،
باد شوم نوازش کنم موهایت را،
باران شوم روی صورت زیبایت ببارم،
ماه شوم که تو هرشب یه دل سیر نگاهم کنی؛تا من گم شوم در آن زیباترین چشمهای غمگین جهان،
تا گنجشک کوچکی شوم پشت پنجره ی اتاقت هر صبح صدایت کنم تا چشمانت را باز کنی به رویم،
راستش من خسته شده ام از این همه رفتن،
نبودن،
کاش اینهمه بودی ،جای نبودن...

#زهرا_رحیمیان