داستانک

#داستانک

من بارها مرد بی خانمان را مشاهده کردم و شروع کردم به فکر کردن که نظریه من درست است.  من اغلب شنیدم که او مردم را با کلماتی مانند "خرگوش" یا "پیاز" یا "گوسفند" یا "گوجه فرنگی" صدا می کرد.  یک روز کنجکاوی مرا تحت تأثیر قرار داد و تصمیم گرفتم بپرسم چه خبر است.  همینطور که به سمتش رفتم نگاهی به من کرد و گفت: نان.  مقداری پول در فنجانش انداختم و از او پرسیدم که آیا نوعی توانایی روانی دارد؟  مرد بی خانمان لبخندی زد و گفت: "بله، واقعاً. من یک توانایی روانی دارم. این توانایی است که سال ها پیش به دست آوردم. اما آن چیزی نیست که شما ممکن است داشته باشید.

من نمی توانم آینده را بگویم یا ذهن ها را بخوانم یا هر چیز دیگری.» با اشتیاق پرسیدم: «پس توانایی شما چیست؟» گفت: «توانایی آن فقط دانستن آخرین چیزی است که کسی خورده است.» من خندیدم چون فهمیدم.  درست می گفت نان. آخرین چیزی که آن روز برای صبحانه خورده بودم نان تست بود. سرم را تکان دادم از آنجا دور شدم. از بین تمام توانایی های روانی که یک نفر می توانست داشته باشد، این یکی باید بی فایده ترین بود

اگه نگرفتی قسمت ترسناکش کجاست دوباره بخون🏴‍☠