محبوبِ من ،

محبوبِ‌من ،
آنقدر اشتیاق دیدارت را دارم ، که گویی
همین فردایی نزدیک خواهم تورا دید ..
آنقدر حسرت دیدارت‌ را میکشم ، که گاه
قبل از خواب می‌گویم :
نکند مرگ امشب هوس دیدارم کند ،
ودیدارت در دل مانَد ؟
نکند عاشقی بمیرم ، که عمرش را در
حسرت دیدارت به مرگ فروخت؟
نمیدانم اما زندگی انگار اینگونه است ،
اینگونه‌ که هرچه عاشق تر باشی ،
حسرتی‌ بیش برایت نماند !
آنقدر دوستت دارم که گاه از خود بیخود میشوم
ونیز به تو حسادت میکنم ،
آنقدری دوستت دارم ، که گر بگویم تورا ستایش میکنم بهتان‌ نیست !
دوستت دارم تاآن روزی ، که مکانی کوچک‌ ،اما ابدی از دنیا برایم باقی بماند ..
درآن مکان تنگ و کوچک ،تنها استخوان هایی می‌ماند که نه تنها زندگانی‌ اش را در حسرت تو
پایان داد ،بلکه درآنجا نیز‌ تورا ستایش میکند ،
هرلحظه دوری از تو ، مرا عاشق تر می‌سازد...
انگار دوریِ‌ دیدار تو، همچون‌ آب‌ی ست بر
هیزمی‌ درحال سوختن از دنیا . .
آخر میدانی برای چه این همه امید دیدارت را دارم؟
موضوع برسر عشق و امید بود،
چیزی فراتر از زندگی❤️ !
#پرسپولیسم