کم کم نفس نفس زدنم خوب می شود


▪کم کم نفس نفس زدنم خوب می شود

لحن بریده ی سخنم خوب می شود

اینقدر ناامید نباشید بچه ها چیزی که نیست ... !! زخم تنم خوب می شود ...

زینب بس است محض خدا، قول می دهم

فردا کبودی بدنم خوب می شود ...

بدتر ز مشت، سیلی آن نانجیب بود

کم کم توّرم دهنم خوب می شود ...

ابری که روی گونه ی من جا گرفته است
غصه نخور دگر حسنم ... خوب می شود....


دست من را تو بگیری به خدا باکم نیست؛
کوچه گر پر شود از هجمه اعدا، پسرم!

پا شدی روی سر ِ پنجه؛ ولی... طوری نیست؛
می شود قدّ تو اندازهء بابا، پسرم!

ای فدای تو و رگ های ورم کرده تو
می شود عقدهء در سینهء تو وا، پسرم!

بین ما و تن دیوار و خدا خواهد ماند
می شود باعث این فاجعه، رسوا، پسرم!

قامت مادرت اینگونه خمیده ست ولی؛
نگذاری بشود قدّ پدر تا، پسرم!

می شوی پیر از این غصه ولی مادر جان!
نکند فاش کنی راز دلت را پسرم!