سال که تمام می شود، فکر می کنم ؛

سال که تمام می شود، فکر می کنم ؛
به روزهایی که رفت, به لحظاتی که خندیدم ، لحظاتی که اشک ریختم، و تمامِ ثانیه هایی که کنار عزیزانم گذشت ...
اتفاقاتِ خوب و بدی که برایم افتادند،
دیگر قرار است یک جمله ی "یادش بخیر" قبل از خاطرات خوبِ امسالم بیاید، قرار است امسالم بشود "پارسال" ...
و من مبهوت روزگار و با چشمانی امیدوار, در قطارِ بی توقفِ زمان،ایستاده ام ،
منی که تمام این روزها را زندگی کردم، خوب هایشان برایم امید بود و بدهایشان برایم درس !
میان همین روزها بود که یاد گرفتم عاشق تر و مهربان تر و جسور تر باشم،
یاد گرفتم محتاط‌تر گام بردارم و حواسم به دیوارِ شعور و اعتمادم باشد ،
و یاد گرفتم که جهان چیزی به غیر از انبوهی از من و ما نیست ...
خدای خوبم! در آستانه ی سال جدید، به مردمِ کشورم کمک کن، دستی به سر و گوشِ زندگی‌شان بکش، دردهایشان را درمان باش، و دلهایشان را از همیشه شادتر کن!
کاری کن که سالِ جدید برایمان، سال اتفاقاتِ خوب باشد، و انسانیت، جانی دوباره بگیرد.
کاری کن که سالِ پیشِ رو، بهترین سالِ زندگی‌مان شود،
سالی که همگی خوشبخت باشیم،
سالی که؛ دلمان نیاید تمام شود ...