تو چشاش پره ترسه ولی بازم از جلو داداشش تکون نمیخوره که ی

‌
تو چشاش پره ترسه ولی بازم از جلو داداشش تکون نمیخوره که یه وقت به وینچنزو آسیبی نرسه :)
هی با خودم میگم"بابا سریاله! چرا انقدر جدی میگیری؟" ولی واقعا نمیتونم جلو عر زدنمو بگیرم:)
من با این سریال زندگی کردم، تک تک سکانساشو دوس داشتم و باهاش خندیدم و گریه کردم ولی رسما با مرگ هان سو پاره شدم")
هان سو مظلومترین کارکتر سریال بود و من خیلی دوسش داشتم مخصوصا وقتی موهاشو رو پیشونیش میریخت یا وقتی به وینچنزو هیونگ میگفت خیلی کیوت و مظلوم میشد؛ تنها چیزی که هان سو بش نیاز داشت حس حمایت بود! تو نوجوونیش به خاطر آزار برادرش افسرده و معتاد شد، تو جوونیشم همچنان آزارش ادامه داشت و آخر سرم خودش، کشتش:)
هیچ جوره نمیتونم شخصیت هان سوک و کساییکه ازش طرفداری میکنن و درک کنم! هان سوک رسما حیوون بود، جدا از کاراییکه کرده بود با کشتن داداشش، اصلا نمیتونم کنار بیام")
یه چیزیم تو قسمت آخر عجیب بود؛ مثل اینکه کلا قصد کارگردان کشتن این بچه بود وگرنه چرا وینچنزو حتی یه بارم نزدیک هان سوک نشد که اسلحه شو بگیره و هان سو رو نجات بده؟
پ.ن:مرگ هان سو از اون سکانسایی بود که هیچوقت فراموش نمیشه و امیدوارم بعد این همه وقت به این بچه یه نقش اول تو یه سریال خوب بدن چون واقعا بازیگر خوبیه و من دوسش دارم")
#وینچنزو