خدایا هرچه را دوست داشتم از من گرفتی

خدایا هرچه را دوست داشتم از من گرفتی،
بهر چه دل بستم، دلم را شکستی،
بهر چیز عشق ورزیدم آنرا زائل کردی،

هر کجا قلبم آرامش یافت تو مضطرب و مشوش کردی،
هر وقت دلم بجایی استقرار یافت تو آواره ام کردی،
هر زمان به چیزی امیدوار شدم تو امیدم را کور کردی…

تا به چیزی دل نبندم، و کسی را به جای تو نپرستم و در جایی استقرار نیابم و به جای تو محبوبی و معشوقی نگیرم
و جز تو به کسی دیگر و جایی دیگر و نقطه ای دیگر آرامش نیابم و فقط تو را بخوانم و تو را بخواهم و تو را پرستش کنم و تو را بجویم…

ای درد اگر تو نماینده خدایی ،
که برای آزمایش من قدم به زمین گذاشته ای تو را می پرستم،
تو را در آغوش می کشم وهیچ گاه شکوه نمی کنم…
بگذار بند بند م از هم بگسلد ،هستی ام در آتش بسوزد و خاکسترم به باد سپرده شود
باز هم صبر می کنم و خدای بزرگ را عاشقانه می پرستم.
ای خدا این آزمایش های دردناکی که فرا راه من قرار دادی،
این شکنجه های کشنده ای که بر من روا داشته ای همه را می پذیرم.

خدایا با غم و درد انس گرفته ام، ای خدا، کودک که بودم از بلندای آسمان و ستارگان درخشنده لذت می بردم اما امروز از آسمان لذت می برم؛
زیرا اگر وسعت و عظمت آن از شدت درد روحی م نکاهد، دیگر خفه می شوم...

#شهید-دکتر-مصطفی-چمران