سال ۱۴۰۱ هم گذشت، سالی که وقتی بهش فکر می کنم، بیشتر میفه

سال ۱۴۰۱ هم گذشت، سالی که وقتی بهش فکر می‌کنم، بیشتر میفهمم توی زندگی هیچ حالی و هیچ اتفاقی موندنی نیست، من امسال روزهای زیادی رو از ته دل خندیدم، و روزهای زیادی رو هم‌با تموم وجود گریه گردم، گاهی احساس خوشحالی و خوشبختی کردم و گاهی با سلول به سلول وجودم غمگین بودم، من امسال گاهی زمین خوردم و توان بلند شدن نداشتم، گاهی هم زمین خوردم و با امید بیشتر ادامه دادم، من گاهی بهترین نسخه‌ی خودم بودم و گاهی بدترین، اما با همه‌ی این ها اگه بخوام از مهم ترین درس امسالم بگم، این بود که یادگرفتم خودم رو عاشقته دوست داشته باشم، با همه‌ی خوبی ها و بدی هام، با همه‌ی شکست ها و زخم هام، با همه‌ی نقاط قوت و ضعفم، و با همه‌ی غم ها و خوشحالی هام .