هر چقدر که می توانی صبور باش

هر چقدر که می توانی صبور باش،
آرام و صبور . .
نه اینکه غصه ها را رج به رج ، ردیف به ردیف ، بچینی توی دلت و
دم نزنی و غمباد بگیری و آن وقت بگویی که صبورم . .
صبور باش یعنی:
آنقدر فتیله ی چراغِ توکلت را بالا بکشی،
که نور آرامش حضورش
تمام دلت را روشن کند،
تمام دلت را به امید فردا که نه
به امنیت همین لحظه،
به شیرینی همین الان
روشن روشن کند . .
بگذار گریه هایت که تمام شد
آفتاب مهربانی اش بتابد
به گوشه گوشه ی دل و جانت . .
آرام بگیر که خدا همیشه به موقع سر وقت از راه می رسد
دلت به لبخند خدا آرام... ❤