Dec 25, 2019

این ملک به فروش میرسد... رانندگی کردن رو خیلی دوست دارم. از ۱۸ سالگی هر وقت ذهنم خسته بود و ماشین داشتم، سوار میشدم و با جاده مسابقه میزاشتم: هر کی دورتر رفت برنده! آخرین باری که به جاده زدم یه روز صبح همین تازگیا بود. فشار طولانی مدت کاری و شیفت سخت شب قبلش کار خودشو کرد. گفتم یه قدر برم سمت غرب تا آسمون بالای سرم از خاکستری تیره مثلا به خاکستری روشن تبدیل بشه. به خودم که اومدم بالای سرم کوه برفی بود و زیر پام ابر... و دریغ از یک ژاکت! داشت تاریک میشد و دیر بود واسه برگشتن. تا اومدم سر غروب یه شام بخورم و اینترنتی یه اتاق بومگردی پیدا کنم هوا تاریک شده بود. بعد از کلی پیچ واپیچ تو یه تپه به سختی اتاق رو پیدا کردم. فرداش که بیدار شدم انگار وسط بهشت بودم! دورتا دور پراز درختهای میوه! تو یه اتاق کاهگلی خوشگل صبحونه محلی خوردم و باز زدم به جاده برگردم به کار و زندگیم برسم. ولی این بار با سرعت لاک پشت! مگه می شد ازین صحنه ها گذشت؟

همه چیز منو به وجد آورده بود. همه چیز بجز چند تکه پارچه بزرگ با نوشته "به فروش میرسد". یعنی این تیکه بهشت رو کی قراره بخره؟ که چیکارش کنه؟ درختهاش میمونه یا میسوزه؟

تو راه برگشت کلی ساختمون جدید دیدم. رستورانهای بزرگ. مرکزهای خرید. بعضیها لب آب... نظارت میشه انشاءالله؟

باغدارها و زمین دارهای بومی حمایت میخوان. که مجبور نشن خونه و زمینشون رو بفروشن به یکی که فکر میکنه سرمایه فقط پوله. زمین هم حمایت میخواد. قوانین محکم مثل کوه که نزارن تیکه تیکه جنگل کچل بشه. حمایت از مردم بومی و زمین، حمایت از ما کلان شهریها هم هست. که یه وقت آلودگی و شلوغی که روزمون رو سیاه کرد بریم زیر چتر حمایت جنگل.

نمیدونم چه کسی و برای چه منظوری قراره این زمینها رو بخره. ولی میدونم این ملک، این طبیعت، حداقل چند ده میلیون صاحب داره. #این_ملک_فروشی_نیست !

#مطالبه_من_حفظ_طبیعت
#مسلمان_مسئول_مطالبه_گر
#سبک_زندگی_اسلامی