بعضی آدمها ،

بعضی آدمها ،
انگار چوب اند…
تا عصبانی می‌شوند ،آتش می‌گیرند،
و همه جا را دودآلود می‌کنند،
همه جا را تیره و تار می‌کنند،
اشک آدم را جاری می‌کنند... ولی بعضی ها این طور نیستند؛
مثل عودند...
وقتی یک حرف میزنی که ناراحت می‌شوند ، و آتش می‌گیرند،
بوی جوانمردی و انصاف می‌دهند ،
و هرگز نامردی نمی‌کنند.

این است که «هر کس را می‌خواهی بشناسی، در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس

‍